een hakselaar

Vanmiddag heb ik een hakselaar gekocht. Zo'n ding waar je alle tuinafval mee kunt verkleinen tot verteerbare stukjes. 

Dure dingen. De Welkoop had er één in de aanbieding, maar dat oogde niet. En de medewerker van Welkoop gaf aan dat ze er een hoop klachten van hadden, ook al was het hun eigen merk.

 Dus werd het een Wolf. Dat rood-gele merk.

Nou blijkt alleen dat je zelf een kabel moet organiseren voor de stroom. Dat is dom natuurlijk en zeker voor dat geld. Maar ja, zonder stroom gaat het niet.

Heeft een mens dat nodig? Nee natuurlijk, hoewel..

We produceren een hoop tuinafval en in gehakselde vorm kan het een extra snelle compostering geven.

Vandaag is het 9 november. Inmiddels zijn we al weer een weekje thuis. We hebben een goede tijd gehad. Na münchen naar Schloß Langenstein bij de Bodensee. Een papier-dag van Hubert Freudenberger. In een slot, waarvan een deel is gerserveerd voor een museale weergave van allerlei Fastnacht figuren.

Daarna naar Freiburg; slapen bij Ina Vogel, de volgende dag wat shoppen en nog naar Schauinsland. 1243 meter hoog in het Zwarte Woud. Vorig jaar waren we er in de sneeuw, nu was het rustig, en vooral groen. Of, wat later nevelig met een mooie zonsondergang.

Op dinsdag terug naar Nederland, nadat we eerst nog wat wijn  hebben ingeslagen bij Weingut Sonnenhof in Ihringen.

Sabine kende ons nog van afgelopen mei.

De rest van de week verliep weer normaal. Donderdag zat ik bij omroep Flevoland in de uitzending in het onderwijsuurtje. Interessante onderwerpen om wat commentaar op te geven. Was misschien toch nog te beleefd ten opzichte van de gezinsnotitie van minister Rouvoet . Het gaat denk ik achteraf niet zozeer om de thema's die hij daarin aansnijdt, die liggen voor de hand, maar vooral dat hij die thema's aanstipt vanuit een niet geëxpliciteerde opvatting. Christen Unie ten voeten uit.

Vrijdag en zaterdag begonnen met het spitten van de grote tuin .