een hakselaar

Vanmiddag heb ik een hakselaar gekocht. Zo'n ding waar je alle tuinafval mee kunt verkleinen tot verteerbare stukjes. 

Dure dingen. De Welkoop had er één in de aanbieding, maar dat oogde niet. En de medewerker van Welkoop gaf aan dat ze er een hoop klachten van hadden, ook al was het hun eigen merk.

 Dus werd het een Wolf. Dat rood-gele merk.

Nou blijkt alleen dat je zelf een kabel moet organiseren voor de stroom. Dat is dom natuurlijk en zeker voor dat geld. Maar ja, zonder stroom gaat het niet.

Heeft een mens dat nodig? Nee natuurlijk, hoewel..

We produceren een hoop tuinafval en in gehakselde vorm kan het een extra snelle compostering geven.

Vandaag is het 9 november. Inmiddels zijn we al weer een weekje thuis. We hebben een goede tijd gehad. Na münchen naar Schloß Langenstein bij de Bodensee. Een papier-dag van Hubert Freudenberger. In een slot, waarvan een deel is gerserveerd voor een museale weergave van allerlei Fastnacht figuren.

Daarna naar Freiburg; slapen bij Ina Vogel, de volgende dag wat shoppen en nog naar Schauinsland. 1243 meter hoog in het Zwarte Woud. Vorig jaar waren we er in de sneeuw, nu was het rustig, en vooral groen. Of, wat later nevelig met een mooie zonsondergang.

Op dinsdag terug naar Nederland, nadat we eerst nog wat wijn  hebben ingeslagen bij Weingut Sonnenhof in Ihringen.

Sabine kende ons nog van afgelopen mei.

De rest van de week verliep weer normaal. Donderdag zat ik bij omroep Flevoland in de uitzending in het onderwijsuurtje. Interessante onderwerpen om wat commentaar op te geven. Was misschien toch nog te beleefd ten opzichte van de gezinsnotitie van minister Rouvoet . Het gaat denk ik achteraf niet zozeer om de thema's die hij daarin aansnijdt, die liggen voor de hand, maar vooral dat hij die thema's aanstipt vanuit een niet geëxpliciteerde opvatting. Christen Unie ten voeten uit.

Vrijdag en zaterdag begonnen met het spitten van de grote tuin .

een paar dagen verder

Ok, we zijn een paar dagen verder. Het is vandaag vrijdag en eigenlijk zijn we op weg naar het museum in Munchen. Maar eerst moet er nog van alles gebeuren.
Bij Frau Antje in Grebenau was het goed toeven. Een pension in een compleet woonhuis. Dat een bijgebouw is van een ander woonhuis van de familie Rosenkrantz. Ehemaliger Burgemeister van Grebenau.
Ze kunnen er 6 mensen kwijt, we waren met ons 2-en. Een mooie omgeving met veel bos en mountainbikeroutes!
We hebben gegeten in het dorp. Schnitzel met kaas en tomaat.
Goed geslapen, alleen was het wel erg warm.De kachel stond op 25 graden.
De volgende ochtend: sneeuw.
We gingen op weg naar Neubiberg en gedurende de eerste paar uur sneeuwde het onderweg. Je rijdt op 300 tot 400 meter hoogte, en dan blijft de sneeuw liggen. Het was geen dikke laag, en je had er op de weg geen last van, maar het leverde wel moie plaatjes. ( die we niet hebben want ik reed en Japanneke was het met mij eens dat het mooie plaatjes opleverde, (ze had het zelfs over Kerstplaatjes) maar ondernam geen actie.
Om 14.30 uur waren we in Neubiberg. Altijd goed om daar weer te zijn.
Vannacht uitstekend geslapen. Zoals gezegd, straks naar Munchen. Er is een tentoonstelling van Kadinsky met uniek werk dat nog niet eerder gezamenlijk is tentoongesteld. Als de rij niet te lang is gaan we ook naar binnen.
tot zover eerst weer.

De boel ligt klaar.Ingepakt bedoel ik. Het lijkt altijd een soort verhuizing als je een paar dagen weggaat.

Hoe doen mensen dat toch als ze maar 1 koffertje hebben?

Personeel misschien?

In Duitsland zakt de temperatuur ook heb ik gezien. Wie weet komt er sneeuw. In Neubiberg wellicht?

Afwachten maar.

dag 1

Vandaag, op deze 28-ste oktober, heb of ben  ik een blog gestart. 

Gisteravond een vergadering gehad met de volkstuinvereniging. Ik word waarschijnlijk de nieuwe secretaris...

Straks maar es even de spullen bij elkaar pakken voor het weekje Duitsland.

Verder regent het alleen maar.